Het Boek der Liederen is de eerste dichtbundel in mijn land,
Het vertegenwoordigt de poëziecreatie vanaf de Westelijke Zhou-dynastie tot het midden van de lente- en herfstperiode, waarin de beschrijving van liefde een groot deel inneemt.De liefdesgedichten in het "Book of Songs" zijn warm en romantisch, puur en natuurlijk, en zijn de uitwisseling van hart en hart, en de botsing van liefde en liefde.Hoewel veel liefdesgedichten uit latere generaties qua literaire waarde veel inferieur zijn aan het "Boek der Liederen", kunnen ze worden beschouwd als de erfenis en ontwikkeling van het "Boek der Liederen".
Voor de zogenaamde Yiren die maar één kant hebben, dacht de man naïef dat ze honderd jaar geleden verliefd waren geworden, en dat die kant elkaar pas weer zou ontmoeten na honderd jaar reïncarnatie.Daarom, ook al is de voorkant "de lucht is groen, de witte dauw is vorst en de weg is lang en lang", je gaat nog steeds stroomopwaarts, in de hoop je overal doorheen te loodsen, maar je bevindt je midden in het water, alsof het voorbestemd is om ver weg van jou te zijn en.
De wereld weet alleen dat 'een eerlijke dame een heer is'.Echter, hij
wist niet dat de man in het gedicht elke dag naar het rietbos zou gaan om de vrouw te ontmoeten, wachtend vanaf de oostelijke zonsopgang tot de nagloed van de zon de aarde voortsleepte om weg te rennen, en uiteindelijk tot de echo van de Jujiuguanguan-pas .Dag na dag zuchtte ik teleurgesteld weg en bleef de volgende dag hoopvol hopen.
Mannen en vrouwen willen niet weten hoe ze bij elkaar zijn gekomen, ze weten alleen dat de tijd samen de beste tijd in elkaars leven is.Mannen willen dat de tijd op een mooi moment blijft, terwijl vrouwen denken dat de tijd een kloof is.Dus er is de zucht van "Het is raadzaam om te drinken en oud te worden met je partner; de piano en de seren zijn in de koninklijke familie, alles is mooi".
‘Dood en leven zijn met elkaar verbonden, en jij zult er blij mee zijn
partner, houd je hand vast en word oud met je partner.' Dit is geen liefdesgedicht, maar een eed afgelegd door soldaten voordat ze ten oorlog trekken. Maar het is synoniem geworden met onwankelbare liefde die al duizenden jaren wordt doorgegeven "Maar hoeveel mensen kunnen begrijpen dat een eed slechts een belofte in de wind is. De wind waait als een paardenbloem die steeds verder wegdrijft, en niemand zal erop aandringen. De verhalen in Het Boek der Liederen zijn al meer dan een tijdje gescheiden. 2000 jaar, en meer dan 2000 jaar, hebben de droefheid van Lu You en Tang Wan achtergelaten dat ‘hoewel de bergalliantie er is, het brokatenboek moeilijk te ondersteunen is’; de grieven van Liang Shanbo en Zhu Yingtai dat ‘beide in vlinders en dans veranderen, en liefde en liefde zijn niet harteloos"; Nalan Rongruo en Lu zijn "een stel voor de rest van hun leven, houden van elkaar, maar geen blind date". De woestenij raakt die dag steeds verder van ons verwijderd, we hebben elkaar net prachtig ontmoet, prachtig omgedraaid en prachtig vergeten;Er wordt niet langer gewoonlijk over de uiteinden van de aarde gesproken, we zijn slechts het begin van één fase en het einde van één fase.
Poëzie beschrijft in troosteloze en mooie woorden wat de auteur heeft gedaan
persoonlijk heeft gezien, gehoord of ervaren.Het resultaat is dat poëzie mooi en desolaat is, maar in verdriet of vreugde zinken alleen mensen erin weg.
Posttijd: 09-aug-2022